داستان از اینجا شروع میشه که یه روزی !!
روزگاری!!!!!
غزالی از کوچه ای می گذشت(گذر می کرد!)
که ناگهان چند تا پارچه مشکی و بوی هلوا و صدا الله و اکبر و باقی مخلفات!! را با گوش و چشم و حلق و بینی !!! عمیقا حس کرد!!!!
این حس یه چیزیو می رسوند!!!
اینکه حتما یکی مرده!!!!!!!!
جلوتر رفت!!!!!
جلوتر !!!
جلو!!!
بازم جلوتر!!!
یکم دیگه !!!!
که یه دفعه!!!!
صدای انفجار یه عده از فرط خنده!!!!
ذهن غزال و دچار تناقض کرد!!!!!!!!
اجتماع!گریه! حجله!!!هلوا !!!انفجار! خنده!!!غزال !
پارادوکس داره!!!!!
خلاصه غزال قصه ی ما همینطوری با خودش درگیر بود که یه دفعه!!!چشش خورد به حجله و عکس مرحومه!!!!
یه دفعه کلهوم سوالای ذهنش جواب گرفتن!!!!!!!
و این دفعه غزال بود که از فرطه خنده منفجر شد!!!!!!!!!!
خوب داستان و همین جامی بندیمش!!!!!!
سوال:
غزال واسه چی خندید!!؟؟؟
آیا غزال بی فرهنگ است؟؟؟
یا غزال مشنگ است؟؟؟؟
الان موضوع غزال نیست !!!موضوع عکس مرحومس!!!!
متاسفانه غزال یادش رفت عکس بگیره ازش!!! فرداشم که رفت عکسشو برداشته بودن!!!!!!!شرمنده!!!
ولی خودش قول داده که چهره ی طرف و به کمک نثر تفسیر کنه!!!!!
عشوه ی شتری!!!!!! عکس از 3 رخ بود!!!! یه پسر چشم ابرو مشکی با موهای دمب اسبی!!! تا زیر کمر!!! یه پوز خنده مسخره!!!! اندکی جواهرجات!!!! از هر نوعش!!! یه دست زیره چونه!!! و...!!!!
خداییش!! تو هم بودی می ترکیدی!!!
این عکسه اصلا مناسب حجله نبود!!!!!! به جای اینکه موجب تاسف جمع شه باعث ....!!!! استغفر الله!!!!!
جدا این پسر عکس از این سنگین تر نداشت!!!!!؟؟
تازه جالب تر اینکه!!! می گفتن طرف چاقو خرده!!!! آخه بچه سوسول و چه به چاقو!!؟؟
فکر کنم دیگه جواب اون سوال اصلیه این داستان و گرفتین!!!
حالا نتیجه های اخلاقی این داستان!!